Σαν από τα μακριά μαλλιά της Ραπουνζέλ ν’ανέβηκε ο χρυσοπράσινος αετός…

Η επιθυμία μου να κάνω μια παράσταση ενός Ελληνικού λαϊκού παραμυθιού προήλθε από ένα είδος διαίσθησης,αν μπορώ να το πω έτσι.Στην πορεία ανακάλυψα νομίζω τους λόγους που με οδήγησαν εκεί.
Αυτό έχει σχέση,όπως κατάλαβα-θα το πω κάνοντας μια γενίκευση-με το ότι τα λαϊκά παραμύθια μιλούν για την ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων σε κάθε τόπο και την οικογένεια .
Και μιλούν γι’αυτό καθαρά και σοφά γιατί χιλιάδες άνθρωποι έχουν διατηρήσει στη μνήμη τους τις ιστορίες ,γιατί αισθάνονται ότι κάτι αληθινό βρίσκεται εκεί. Ολόκληρο το άρθρο