“Κρύο τάντανο ἔκανε, παραμονὴ Χριστούγεννα. Ὁ ἀγέρας σὰ νά ῾τανε κρύα φωτιὰ κι ἔκαιγε. Μὰ ὁ κόσμος ἤτανε χαρούμενος, γεμάτος κέφι. Εἶχε βραδιάσει κι ἀνάψανε τὰ φανάρια μὲ τὸ πετρόλαδο. Τὰ μαγαζιὰ στὸ τσαρσὶ φεγγοβολούσανε, γεμάτα ἀπ᾿ ὅλα τὰ καλά. Ὁ κόσμος μπαινόβγαινε καὶ ψώνιζε· ἀπὸ τό ῾να τὸ μαγαζὶ ἔβγαινε, στ᾿ ἄλλο ἔμπαινε. Κι ὅλοι χαιρετιόντανε καὶ κουβεντιάζανε μὲ γέλια, μὲ χαρές.

Οἱ μεγάλοι καφενέδες ἤτανε γεμάτοι καπνὸ ἀπὸ τὸν κόσμο ποὺ φουμάριζε. Ὁ καφενὲς τ᾿ Ἀσημένιου εἶχε μεγάλη φασαρία, χαρούμενη φασαρία. Εἶχε μέσα δύο σόμπες, καὶ τὰ τζάμια ἤτανε θαμπά, ἀπ᾿ ὄξω ἔβλεπες σὰν ἤσκιους τοὺς ἀνθρώπους. Οἱ μουστερῆδες εἴχανε βγαλμένες τὶς γοῦνες ἀπὸ τὴ ζέστη, κόσμος καλός, καλοπερασμένοι νοικοκυραῖοι.

Κάθε τόσο ἄνοιγε ἡ πόρτα καὶ μπαίνανε τὰ παιδιὰ ποὺ λέγανε τὰ κάλαντα. Ἄλλα μπαίνανε, ἄλλα βγαίνανε. Καὶ δὲν τὰ λέγανε μισὰ καὶ μισοκούτελα, μὰ τὰ λέγανε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἴσαμε τὸ τέλος, μὲ φωνὲς ψαλτάδικες, ὄχι σὰν καὶ τώρα, ποὺ λένε μοναχὰ πέντε λόγια μπρούμυτα κι ἀνάσκελα, καὶ κεῖνα παράφωνα.

Ολόκληρο το άρθρο →

για την Μαμά ..

«Αν ούτε ορείχαλκος ή πέτρα
κι ούτε η γη κι η θάλασσα η απέραντη,
στη θλιβερή θνητότητα έχουν τη δύναμη ν’αντισταθούν,
πώς στην τυφλή οργή της να κάνει η ομορφιά μια ικεσία,
που η ουσία της ειν′ εύθραυστη, όπως τα ρόδα που ανθούν;

 Πώς η μελένια του Καλοκαιριού αναπνοή να διαρκέσει,
ενάντια στων καταιγίδων την πολιορκία
αν ούτε οι βράχοι είναι άτρωτοι,
κι ούτε οι σιδερένιες πύλες άφθαρτες από του χρόνου τη σκουριά;

Το ωραιότερο κόσμημα του Χρόνου,
πού να κρυφτεί, από του Χρόνου το σεντούκι;
Ποιό χέρι τόσο δυνατό, το πόδι του το φτερωτό θα σταματήσει;
Και ποιός θα επιτρέψει αμάραντη την ομορφιά;

Κανείς.. εκτός από το θαύμα τούτο ίσως,
μέσα στο σκοτεινό μελάνι,
η Αγαπημένη μου παντοτινά να λάμπει.»

William Shakespeare
Sonnet LXV*

*     *    *

Εύα
Ανδρόνικος − Nodlaigh
Max

*ελεύθερη απόδοση του Σονέτου 65 του William Shakespeare
© Παρασκευή Νέδου

Θεωρείο Βασιλικού Θεάτρου

Ένας γλάρος μικρός

στον Πύργο στέκει Λευκός

τη θάλασσα κοιτάζει Ολόκληρο το άρθρο →

mayday roses ’15
thessaloniki -photo e.n

Ολόκληρο το άρθρο →

Μόνο η γλώσσα και μόνο η αγάπη

«Η οικογένεια του πατέρα μου ήταν πρόσφυγες.
Κι όλες οι πόλεις θα μας προδώσουν, λέω εγώ.
Η μόνη ρίζα μας είναι η γλώσσα.

Η προγιαγιά μας που αποστήθιζε Όμηρο.
Ο προπάππος μας που ήταν παπάς.
Η θεία μας που έγραφε ποιήματα. Ολόκληρο το άρθρο →

So first there was Princess Europe… then «Psyche»
and all the  fairytale Beauties …

Once upon a time, long ago,there was Zeus,
who became Taurus and … and abducted Europe
became Eagle, Lion, Panther and seduced Semele
became Eros
or the Golden-green  Eagle and Mary
the Beauty and the Beast
and all the stories of the world with the enchanted princes.

Ολόκληρο το άρθρο →